مـَــن
  کَـســـیَــــــم ﮐــﻪ

   ﻭﻗﺘــــــــﯽ ﯾـﻪ نَــــــفَــــــــرو
ﺩﻭﺳــــــــــﺖ داشتـــه بــــاشَـــــــــــــم

  ﻭﺍﺳــــــﻪ ﺑــقــیــــه
ﻧﻤــــــــﺎﺯ  مِــــیِـّــــــتــــــــ

  مــــــی خــــونَــــــم

بسـلامـتـــے هَـمـﮧ کَـسـآیـــے ڪــ بــاهــاشــون عـیــن ڪَـفـــــ ـ בسـت بـوבیــم
امــا اونـــا بـاهـامـــون عـیـن انـگـشـت شـسـت بــوבن

 

وقتی کســـــی در کنـــــــارت هست
خوب نگــــــاهش کــــن
بـــــه تمــــــــام جــــزئیــــــاتــــــــش
به لبخنـــــد بین حرف هایش
به سبــــــــک ادایـــــــــ کلمـــــــــاتــــــــش
به شیــــــــوه ی راه رفتنــــــــش نشستنـــــــش
به چشـــــم هایش خیره شو
دست هـــــــایش را به حافظــــــه ات بسپار
گاهی آدم ها انقدر سریع میروند

دستان لرزانم

به عاشقانه نوشتن نمی رود

چه عاشقانه ای

 وقتی که تو یکسره نیستی

 و یک تنه

 بار خطاهای من را به دوش می کشی

چه عاشقانه ای

 وقتی یک دیوار

 و فقط یک دیوار

 این قدر می تواند جدایی را معنا کند

طوری که هربار که به آن حوالی مرا می خوانند

درختان قد کشیده حیاط روبروی پنجره ات را می بینم

 و تو را نمی بینم

نه

دستان لرزانم به عاشقانه نوشتن نمی رود

 گفته بودی آرام باشم

 آرامم

 طوفان هم در ابتدا آرام بود

او هم ادم است اگر دوستت دارم هایت را نشنیده گرفت غصه نخور اگر مرد

گریه نکن یک روز چشمهای یک نفر عاشقش میکند یک روز معنی کم محلی

رو میفهمه یک روز شکستن را درک میکند

ان روز میفهمد آه هایی که کشیدی

از ته قلبت بوده

هیچ گاه دوست داشتن های پر دلیل را

دوست  نداشته ام

مثلا این ها که  می گویند

عاشقِ چشمانش  شدم

اصلا  معنی ندارد

وقتی کسی می گوید چرا دوستش  داری

باید نگاهش کنی

لبخند  بزنی

و بگویی  چون دوستش دارم

بچــــه که بودم فکـــر میکردم فقـــط  زنبــــورها نیش میزننـــد

بـــــــزرگ  شدم

دیـــدم  شنیـــدم  رفتــــم  آمـــدم

و یــــاد   گرفتــــم

نــــه، آدمها هم   نیــــش میزننـــد

هر چقـدر صمیــــــمی تر  عزیزتر

نیششـــان   ســـــمی تــــر

بیـــا  خــّر  هـــایـتــ   را بگیـــر

دیگـــر تـــوانــ   عبــور دادن آن هـــا را از پــُل نــدارمـ

وقتــی مــی دانـــمـ   کــه در آخـــر مثــل همیشــه خــواهــی گفــتــ

مـــا بــه درد هــم نمــی خــوریــمـ 

 

ما  همینیم که  هستیم

شاخ  نیستیم  چون گاو  نیستیم

خاص   نیستیم چون  عقده   نداریم

بالا  نیستیم  چون  پرچم  نیستیم

فقط   یه آدمیم چیزی که  خیلیا  نیستن

درد تنهایـــــــــی کشیـــــــــــــــدن

مثلِ کشیدنِ  خـط هـایِ رنگی روی کاغذِ سفید

شاهکارـی میسازد به نامــِ دیوانــــــــــگی

و من این شاهکـــــارِ را به قیمتِ همهٔ فصل هایِ قشنگِ زندگیم خرید امـ

تو هر چه میخواهـــــــــی مـــــــرا بخوان

دیوانـــــه  خود خــــواه بی احساس
 
نــــــمـــــــیـــــــفــروشــــــــمـــــــ

اگر احساسم را هم خواستی بخری به روی بسته اش دقت کن
    
نه قیمت دارد  نه تاریخ انقضا
        
برعکس احساسات تو که بارکد دارد
        
حساب شده ی حساب شده

یادت می آید نگاه آخر مرا

که چگونه به آن لبـــــ  ـــــخند میزدی

قلبم میـــــ  ـــــلرزد وقتی به نگاه تو فکر میکنم

آه تو کــــــ  ــــــجایی نگاهــــ  ـــــت قلبم را میلرزاند

چـــــــ  ــــگونه توانستی مرا تنها بگذاری

توکه چــــــــــ  ــــــشمانی پر از عشق و محبت داشتی

تو که قلبـــــ  ـــــی رئوف برای خوبی داشتی

چگونه توانستی دل شکســـــ  ـــــــته ام را تنها بگذاری

راستی مگر خدا مارا برای هم نیافریده بود
مگر خودش ما را سر راه هم قرار نداده بود
مگر زمین و زمان دست به دست هم ندادند که ما به هم " بیاییم"
پس چه شد که " نخواستم ات "
چه شد که " نخواستی ام "
چه شد که " نشــــد "
چه شد که یک قدم هم با هم راه نیامدیم
"ما" یی که آنقـــــــــدر به "هم" می آمدیم
چقدر دلم تنگ شده برای آن روزها
آن روزهایی که هیچ وقت نیامدند

عشق هایت را مثل
  
کانال تلویزیون عوض می کنی
 
و افتخار می کنی
   
که عشق برایت این چنین است
 
و من می خندم
 
به برنامه هایی که هیچکدام
   
ارزش دیدن ندارند